คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล หรือที่เรียกว่า เครื่องพีซี  หรือไมโครคอมพิวเตอร์  เป็นคอมพิวเตอร์ที่นิยมใช้งานตามบ้าน  โรงเรียน  หรือสำนักงานทั่วไป

เป็นคอมพิวเตอร์ที่มีความสามารถเหมือนคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล  แต่มีขนาดเล็กกว่า  และน้ำหนักเบา  สามารถพกพาไปใช้งานในสถานที่ต่างๆ ได้สะดวก ทำงานโดยใช้พลังงานจากแบตเตอรี่

คอมพิวเตอร์แบบพกพาหรือคอมพิวเตอร์มือถือ หรือที่เรียกว่า เครื่องช่วยงานส่วนบุคคลแบบดิจิทัล (PDA) เป็นคอมพิวเตอร์ที่ทำงานด้วยแบตเตอรีและเล็กพอที่จะพกพาไปได้ทุกที่ แม้ว่าประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์มือถือจะไม่เท่ากับคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล หรือโน้ตบุ๊ก  แต่คอมพิวเตอร์มือถือก็มีประโยชน์สำหรับการกำหนดการนัดหมาย การเก็บที่อยู่และหมายเลขโทรศัพท์ รวมถึงการเล่นเกมต่างๆ คอมพิวเตอร์มือถือบางเครื่องมีประสิทธิภาพสูงกว่านั้น เช่น สามารถใช้โทรศัพท์หรือใช้อินเทอร์เน็ตได้ แทนที่จะใช้แป้นพิมพ์ คอมพิวเตอร์มือถือมีหน้าจอสัมผัสที่คุณสามารถใช้โดยใช้นิ้วมือ หรือ สไตลัส (อุปกรณ์ชี้ที่มีรูปร่างเหมือนปากกา)

เป็นอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลที่นิยมใช้มากที่สุด เนื่องจากมีความจุข้อมูลสูงและราคาไม่แพง ถือเป็นอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลหลักที่จำเป็นต้องมีในเครื่องคอมพิวเตอร์  มีลักษณะเป็นแผ่นโลหะกลมเคลือบด้วยแถบแม่เหล็กหลายแผ่นซ้อนกัน  ติดตั้งอยู่ในเคสร่วมกับแผงวงจรหลัก  หน่วยความจำ  และหน่วยประมวลผลกลาง(CPU)   เพื่อบันทึกข้อมูลและโปรแกรม  มีความจุข้อมูลมากกว่าอุปกรณ์บันทึกข้อมูลรูปแบบอื่นๆ  และสามารถเรียกค้นข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว  

ฟลอปปี้ดิสก์  หรือที่นิยมเรียกว่า แผ่นดิสก์ หรือ ดิสเกตต์ เป็นแผ่นแถบแม่เหล็กบรรจุอยู่ในตลับพลาสติก  แผ่นบันทึกข้อมูลแต่ละแผ่นมีความจุข้อมูลประมาณ 1.44 เมกะไบต์ (megabyte) สามารถใช้บันทึกข้อมูลหรือแก้ไขข้อมูลได้สะดวกรวดเร็ว  ทั้งแฟ้มข้อมูลที่เป็นตัวอักษร  ตัวเลข  ตารางและแผนภูมิ  แต่ไม่เหมาะที่จะนำมาบันทึกข้อมูลเสียงหรือภาพ  เพราะเป็นอุปกรณ์ที่บันทึกข้อมูลได้น้อย  โดยทั่วไปจึงนิยมใช้แผ่นบันทึกเก็บสำรองแฟ้มข้อมูล  เพื่อพกพาไปใช้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเครื่องอื่น    

การใช้งานแผ่นดิสก์จำเป็นต้องใช้งานควบคู่ไปกับตัวอ่านและตัวเขียนข้อมูลที่เรียกว่า ไดรฟ์ (Drive) หรือ ฟลอปปี้ดิสก์ไดรฟ์ (Floppy Disk Drive) ซึ่งเป็นไดรฟ์ที่ใช้กับฟลอปปี้ดิสก์นั่นเอง

เป็นอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลที่มีลักษณะภายนอกเป็นวัตถุทรงกลม ทำมาจากแผ่นพลาสติกอะลูมิเนียมเคลือบด้วยสารสะท้อนแสง  มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 4.75 นิ้ว ด้านที่ใช้บันทึกข้อมูลจะมีสีเป็นสีเงินแวววาวมีความจุข้อมูลได้ประมาณ 600-700 เมกะไบต์ ใช้เก็บข้อมูลประเภทรูปภาพ  ข้อความ  ข่าวสาร เสียง รวมทั้งภาพเคลื่อนไหวไว้ในแผ่น  ซึ่งพร้อมนำมาใช้  และดูได้ทันที  ข้อมูลที่ถูกบันทึกลงในแผ่นซีดี สามารถเรียกใช้งานหรืออ่านได้เพียงอย่างเดียว (Read Only) ไม่สามารถแก้ไขเพิ่มเติมหรือลบข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้แล้วได้ เรียกว่า แผ่นซีดีอาร์ (CD-R) แต่ในปัจจุบันมีแผ่นซีดีอาร์ดับบลิว (Compact Disc Rewritable: CD-RW) ที่พัฒนามาจากแผ่น CD-R ซึ่งสามารถลบและแก้ไขข้อมูลที่บันทึกไปแล้วได้  แต่มีราคาแพงกว่า CD-R ทั่วไป 

เป็นแผ่นพลาสติกกลมเคลือบด้วยสารสะท้อนแสงเช่นเดียวกับซีดีรอม  เป็นอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลที่นิยมนำมาใช้บันทึกภาพยนตร์ซึ่งมีข้อมูลภาพ เสียง และเพลงจำนวนมาก  เพราะมีความจุสูง แผ่นดีวีดี 1 แผ่นมีความจุข้อมูลสูงถึง 4.7 กิกะไบต์ และ 8.5 กิกะไบต์ (gigabyte) แผ่นดีวีดีมีทั้งแบบบันทึกข้อมูลแล้ว ไม่สามารถแก้ไขข้อมูลได้ เรียกว่า แผ่นดีวีดีอาร์ (DVD-R) และแผ่นดีวีดีที่สามารถบันทึกข้อมูลได้หลายครั้ง เรียกว่า แผ่น ดีวีดีอาร์ดับบลิว (DVD-RW) 

เป็นอุปกรณ์ที่สามารถบันทึกข้อมูลได้เหมือนฮาร์ดดิสก์  คือ สามารถเขียนและลบข้อมูลได้ตามต้องการ  และเก็บข้อมูลได้แม้ไม่ได้ต่อกับเครื่องคอมพิวเตอร์  มีน้ำหนักเบา ขนาดเล็กพกพาได้สะดวก  ความจุข้อมูลของหน่วยความจำแบบแฟลชมีให้เลือกหลายขนาด  ซึ่งขนาดความจุมากจะมีราคาแพงขึ้นตามลำดับ

การใช้งานต้องนำส่วนยูเอสบีของหน่วยความจำแบบแฟลชเสียบที่ช่องพอร์ตยูเอสบีที่ตัวเครื่องคอมพิวเตอร์ จากนั้นรอจนหน้าคอมพิวเตอร์ปรากฏสัญลักษณ์หน่วยความจำแบบแฟลชที่เชื่อมต่อไว้ แล้วจึงบันทึกข้อมูลลงไป